Ik ben niet consequent. Zo. Ik heb het gezegd. Mijn man is overigens nog erger. Wij doen maar wat. Soms werkt het, en soms ook niet. Het werkt overigens vaker niet dan wel. En de kinderen weten dat. Hoe klein ze ook zijn. Zegt mama ‘nee’, dan gaan we het gewoon aan papa vragen. Zegt hij wonderwel ook ‘nee’ dan gaan we zeuren. We gaan zaniken. We persen er met veel moeite tranen uit en dan lukt het wel. En natuurlijk weten we dat. We weten dat het krokodillentranen zijn, maar zoveel moeite, zoveel toneelspel verdient een beloning.

Maar er zijn dingen waarin we wel consequent zijn. Echt waar. Dingen die belangrijk zijn. Dingen die er toe doen. Bedtijd bijvoorbeeld. Om 19.30 uur is het hier stil. Dit is een stukje eigenbelang en een groot stuk naastenliefde. De buren hebben tenslotte recht op rust. Naastenliefde. En eigenbelang omdat er met onze kinderen geen land te bezeilen valt als ze een keer laat naar bed zijn gegaan. Je zou denken dat laat naar bed gaan betekent dat ze later wakker zijn ’s morgens. Maar dat is niet zo. Nog geen vijf minuten later. Met als gevolg dat ons niet consequent zijn ons nekt de volgende dag.

Een ander ding waarin we ook consequent zijn is eten. Als ze iets niet lusten dan hoeven ze het consequent níet te eten. Ook dat is eigenbelang. Denk nu niet dat we het niet hebben geprobeerd. We hebben alle trucjes uit de kast getrokken om ze dingen te laten eten die ze niet lusten of niet kennen. Totdat mijn moeder mij er fijntjes op wees dat ik vroeger ook niks lustte en proefde en dat ze het dus niet van een vreemde hebben. En toen hebben we gewoonweg gekozen voor rust aan de eettafel. Wil je het niet proberen? Prima, maar laat ons rustig eten. Pedagogisch verantwoord? Geen idee, maar voor ons werkt het goed. En uiteindelijk zijn er nu nog maar weinig dingen die ik echt niet lust, dus het zal waarschijnlijk wel goed komen.

En het allerbelangrijkste waarin we consequent zijn is respect hebben voor elkaar, niet liegen, beleefd zijn en anderen behandelen zoals je zelf ook behandeld wilt worden. Deze hoef ik uiteraard niet uit te leggen. En ik vind dat we met deze dingen toch een groot gebied hebben gedekt. En dan maakt het mij niks uit dat ik niet consequent ben in andere, in mijn ogen, banale dingen. Dingen waar anderen zich misschien wel druk om maken. Het kan mij echt niet schelen of ze nu 1 uur tv kijken of 2, of ze met stiften aan het kleuren zijn op hun knieën aan de bank in plaats van zittend aan tafel, of ze zeerover spelen in de badkuip en de hele bovenverdieping zeiknat wordt, of ze een ongeluk in een tunnel laten zien tijdens het eten, en dat ze scheten laten tijdens een lachbui. Het zijn kinderen en ze moeten ook kind kunnen zijn. Zolang ze het maar met respect doen naar anderen, ons rustig laten eten en op tijd naar bed gaan vind ik het prima. En daar ben ik heel erg consequent in.