Na kerstmis ga ik lijnen, een uitspraak die mijn schoonmoeder ieder jaar na het kerstdiner slaakte, nadat ze zich tegoed had gedaan aan alles wat op tafel stond en het liefst ook nog aan alles dat van de tafel af was gevallen. Dat dit nooit lukte mag duidelijk zijn. Na de kerst werd het haar verjaardag, pasen, Pinksteren de zomervakantie en voor je het wist was het weer kerst. Van lijnen kwam nooit wat.
Tegenwoordig hoeft ze niet meer te lijnen. Ze probeert aan te komen. De tand des tijds heeft zijn werk gedaan.
Dit in tegenstelling tot het gros van de vrouwen, die, in het vroege voorjaar, op het moment dat de Libelle met zomerjurkjes en bikini’s op de mat valt, massaal naar de sportschool rennen. Alwaar zij hardlopen, fietsen, in de lucht roeien en aan allerlei apparaten gaan hangen omdat ze daar, zogenaamd, enorm sterke arm- en beenspieren van krijgen.
Niet dat je cellulitis hierdoor verdwijnt, welnee. Het is ook echt niet zo dat je in omvang afneemt.
Je neemt eerder in omvang toe. Hoewel je personal trainer uiteraard bij hoog en bij laag volhoudt dat dit zo hoort. “Dat is spiermassa mevrouw, u bent vet aan het verbranden en spieren aan het opbouwen.”
Keep on dreaming.
Er gaat geen gram af en er komt geen spier bij, wat ik ook doe. Het enige wat ik omlaag breng is het saldo van mijn bankrekening. Zeker als ik er na drie maanden achterkom dat ik slechts twee keer ben geweest. Dat is dan mooi wel 75 euro per keer.
Tja, je moet wel wat over hebben voor een paar strakke billen en bovenbenen, een gladde buik, en een stel bovenarmen die niet lubberen wanneer je iemand uitzwaait.
Dus, kom op dames, niet zeuren, verhef jezelf. Ga hardlopen, spinnen, roeien, fietsen, zwemmen. Ga naar Pilatus, yoga, fitness, zumba, of een andere zweefsport. Maak je zelf zomer klaar!
Aldus de bladen.
Nou, daar doe ik mooi niet aan mee. Ik ben echt niet van plan om me het leplazarus te gaan zweten en dat alleen om er drie kilo af te krijgen. Het zal me een rotzorg zijn.
Ze nemen me maar zoals ik ben, en anders kijken ze maar een andere kant uit. Dat doe ik immers ook wanneer ik iemand in maatje 54 voorbij zie schuiven. Of als er een vent met een bierbuik tot op zijn knieën met in zijn handen een dienblad met friet, chips, kroketten, frikadellen, berehappen, loempia’s, halve kippen, magnums, cola of het complete assortiment van de snackbar door het zwemparadijs schuifelt.
Op zo’n moment weet ik echter wel, dat het voor deze mensen daar inderdaad een paradijs is.
Alleen niet om te zwemmen.

En voor wat extra calorietjes:
Appeltaart

Ingrediënten: 200 gr Zelfrijzend bakmeel 20 ml Water 3 gr Zout 150 gr Boter 6 Appels 250 gr Rozijnen 80 gr Suiker 100 gr Abrikozenjam

Print dit recept

Email dit recept

Bereidingswijze:

Verwarm de boter even in de magnetron of een pannetje. Meng dit samen met het bloem, water, zout en 50 gram van de suiker in een kom. Maak hier een grote bal van en zet dit even in de koelkast.
Vet een springvorm in met boter, en bekleed deze met het deeg, zowel de bodem als de rand, maar zorg dat je wat overhoud voor de bovenkant.
Snij de appeltjes fijn en meng deze met de rozijnen en de suiker, en vul hiermee de taart.Bedek de taart met diagonale stroken gesneden uit het overgebleven deeg. Bak de taart nu ongeveer 45 minuten op 200 graden (hetelucht 180) gaar.

Verwarm de abrikozenjam in een pannetje en strijk dit over de taart zodra deze uit de oven komt. Laat het geheel afkoelen voordat u de springvorm open doet.