Zo nu en dan kom ik een nieuwsbericht tegen dat mij raakt en echt blijft hangen. Helaas zijn dit vaak gruwelijke daden waarvan ik absoluut niet kan begrijpen dat een mens een ander zoiets kan aandoen. Want hoe gestoord moet je eigenlijk zijn om een ander mens levend in brand te steken? Op deze aardbol gebeuren er helaas dingen die ik niet kan bevatten. Zinloos geweld raakt me altijd en misbruik bij kinderen doet veel met mijn moederhart. Ongelofelijk waar de mens allemaal toe in staat is. Wanneer je denkt dat het niet erger kan, word je door een andere gek met zijn gruweldaden verrast. Waar gaat het heen met de mens?

Sommige mensen geloven dat 21 december het einde van de wereld zal zijn. Of dit wel of niet het geval zal zijn, hou ik mij simpelweg niet mee bezig. Ik kan me daarmee bezig houden en me er druk om te maken maar dat zal niets veranderen aan wat er zal gaan gebeuren. We zien wel wat er gaat komen. Althans, zo denk ik erover. Maar als ik er even over nadenk en gezien alle ellende op de wereld zou het einde van de wereld toch niet zo heel erg zijn. Zo veel kindersterfte door eigenlijk niets, ziektes, zinloze oorlogen, geweld, natuurrampen en ga zo maar door. Ik bedoel: in wat voor wereld leven wij als er elke minuut tientallen kinderen aan hongersnood sterven of aan ziektes die goed te behandelen zijn? Of mensen die onschuldigen afslachten om gewoonweg een standpunt te maken. Wat voor toekomst gaan wij eigenlijk tegemoet? Nee… het is heel deprimerend wanneer je er even bij stil staat. Zou het einde van de wereld dan niet onze redding zijn?

Volgens de bekende Maya-kalender is 21 december een keerpunt voor de mensheid/wereld. Op deze datum kan er iets gebeuren waarvan men niet weet of het positief of negatief zal zijn. Niemand die precies weet wat er op deze datum zal gebeuren. Welke kant het ook op gaat, wij zorgen voor onze eigen ondergang. Wij leven in een wereld waar geld belangrijker is dan een mensenleven. Een wereld vol corruptie en geweld en er steeds minder overblijft van datgene dat wij ‘geweten’ noemen. Sprake van naastenliefde is er haast niet meer bij. Dus zeg eens zelf…waarom zou deze aardbol bespaard moeten worden?

Nee, ik ben niet levensmoe. Ik hou van mijn leven en mijn gezin. Ook ik heb zoals ieder ander toekomstplannen en wensen. Ik wil mijn kinderen graag zien opgroeien tot volwaardige volwassenen met waarde en normen. Ik wil ze zien trouwen. Ik wil mijn kleinkinderen zien opgroeien en als het even kan ze ook zien trouwen en kinderen krijgen. Dus nee, levensmoe ben ik zeker niet. Het enige waar ik oprecht moe van word is de gang van zaken op deze aardbol. Niemand is waar dan ook veilig. Ik ben een moeder en er gaat geen dag voorbij dat ik niet in angst leef. Altijd de angst dat een van mijn kinderen iets zal overkomen. Met zo veel ‘gewetenloze dwazen’ op de wereld is niemand echt veilig. Niemand kijkt er tegenwoordig nog van op dat op plekken als kinderopvang en scholen misbruik voorkomt. Dat is op zijn zacht gezegd krankzinnig. Ik hou van mijn kinderen en hun gezondheid en veiligheid staat bij mij op nummer één. En zoals elke moeder doe ik er alles aan om de veiligheid van mijn kinderen te waarborgen. Maar zeg eens zelf… zou dit niet gemakkelijker te realiseren zijn als wij mensen meer respect voor een mensenleven hadden?