‘Mama’, vraagt de prinses terwijl ze naast me op de bank zit al spelend met haar poppen. ‘Mag ik ook een Emiel?’

Ik kijk op vanuit mijn tijdschrift en frons mijn wenkbrauwen.

‘Een wat?’

‘Een Emiel.’

‘Wat bedoel je met ‘een Emiel’?’ vraag ik en Ratelband flitst even door mijn hoofd.

De prinses slaakt een diepe zucht en rolt narrig met haar ogen. ‘Ooh, snap je het nou écht niet?!’

‘Nee schat, sorry, ik weet niet wat je bedoelt met ‘Emiel’. Kun je er iets meer over vertellen?’ en ik probeer verder te lezen.

‘Jeetje mam, jij snapt ook niks. Jij hebt het zélf in je computer! Je stuurt er altijd briefjes mee,’ antwoordt ze pedant en dan begint het me opeens te dagen.

‘Oooh! Je bedoelt e-mail!’ zeg ik grinnikend.

‘Hè, hè, ju-bu-grijpt-het! Dát bedoel ik. Emiel dus.’

 😀

(Ben ik nu een schlemiel of niet…)