Is het zo dat kindjes vanaf een jaar of 1,5 gewoon veel makkelijker zelf gaan spelen? Kan iemand mij dat vertellen? HIer hebben we namelijk sinds enige tijd echt een transformatie gezien in het speelgedrag van Lyanne. Alhoewel we ook sterk het vermoeden hebben dat het kinderdagverblijf er iets mee te maken heeft hoor.

Lyanne is altijd een baby geweest die je heel erg bezig moest houden, heel veel en heel vaak bij mama wou zijn en veel huilde. Spelen? Nee dat kon ze niet. Ik begon me al lichtelijk zorgen te maken, helemaal als ik verhalen hoorde en las van andere. En plots een maand of 3 geleden gaat ze zitten op de grond met haar blokken en zit ze zo een uur te spelen. Mama zat even op de bank met de laptop en heeft een uur beweginloos gezeten om haar maar niet te storen. 🙂 En wat een fantasie ze ineens heeft? Ze zet thee, bank een eitje, eet nepfruit en gebruikt alles waar het voor bedoelt is, maar ook waar zei vindt dat het op dat moment goed genoeg voor is. Ze maakt haar eigen tafel door de opbergdoos ondersteboven te zetten en gaat daar op spelen. Geeft de pop een flesje en laat de pop slapen. Zo mooi om te zien hoe ze ineens toch zo enorm vooruit gaat. Nooit gedacht dat mijn kind zo kon spelen.

Sinds mei gaat Lyanne naar het kinderdagverblijf. Vreselijk vond ze het in het begin… huilen dat ze deed. Neem het haar eens kwalijk, ze is 17 maand bij mama thuis geweest en nu ineens moest ze naar vreemde mensen met heel veel kindjes. Maar na 1,5 maand begon ze het leuk te vinden en moest ze niet meer de hele tijd huilen. Spelen? nee dat doet lyanne niet. Ze loopt wat rond en kijkt. Ze heeft de hele dag de fles in haar mond, maar spelen? nee dat doet ze niet. En ineens heeft ze ook daar het keukentje ontdekt, merkt ze dat de glijbaan buiten net zo leuk is als die van thuis, dat ze met andere kindjes ook dingen kan doen en vermaakt ze zich ook daar prima met haar pop. Ze gaat lachend heen en wil vaak niet meer mee naar huis…..

Thuis is papa de pineut, zo snel als ie door de voordeur loopt en papa dus thuis is moet ie ZIT… Staan is niet genoeg, hurken ook niet…nee papa moet ZIT. Met die billen op de grond. DAn krijgt ie thee, een eitje, nep fruit wat ie op moet eten en ze moeten samen een hoge toren bouwen die lyanne daarna dus weer mooi stuk kan maken…. Heerlijk om te zien. En dan merk je ineens waarom papas kindjes vaak leuker vinden als ze wat ouder zijn. Ze hebben interactie, kunnen samen dingen doen en vooral, de kindjes zijn niet meer zo hulploos en niet meer zo breekbaar. Ze kunnen wat ruiger met ze zijn en gek doen. Stoeien is vaak favoriet… Heerlijk om te zien….

Al met al is onze kleine rakker de laatste maanden dus echt vooruit gegaan wat spelen betreft, en ook kletsen gaat haar echt heel goed af. Al een heel rijtje wat ze kan zeggen en welke woorden ze met elkaar verbind… ze praat dus vaak met 2 woordszinnetjes en zo nu en dan brabbelt ze een zinnetje waar wij dan wat uit halen. Maar of dat dus ook echt zo is vragen we ons wel eens af…. Nee, niet die bal…. maar dat zijn dus al 4 woordjes… en dat is wel wat veel he, voor nog geen 2 jr… maar goed…. we horen het, dus het zal wel 🙂

Al met al weer vreselijk trots op onze princes!