Op vakantie met het liefste mannetje van de wereld. Maar tijd gaat snel en zelfs dit lieve mannetje ontkomt niet aan de klauwen van de peuterpuberteit.

Een enorm enthousiast ventje zit te genieten in zijn buggy tijdens de treinreis naar Schiphol. Tsjoeke tsjoeke tuut tuut. Het enthousiasme gaat door op de luchthaven waar iedereen wordt toegezwaaid en elk wagentje en vliegtuig even geweldig is. Om vijf uur ’s ochtends vertrekt onze vlucht naar het Griekse eiland Zakynthos en stort onze nachtbraker in. Niks is meer goed.. hij kan alleen nog maar huilen. Net voordat de landing wordt ingezet, bereikt ons mannetje zijn bestemming: dromenland.

Eenmaal bij onze accommodatie gearriveerd, ruikt ons kereltje de vrijheid. Hij gaat ervandoor tussen de olijfbomen. Wij zien oneffen terrein, stekels op de grond, kortom: gevaar. Djazz ziet avontuur.

Mijn lief roept nog:”Djazz, nee nee” en rent naar hem toe, maar het kwaad is al geschied. Terwijl ik nietsvermoedend de laatste formaliteiten van de huurauto afhandel, komt mijn man met mijn oogappeltje naar me toe. Krijsend…vol schrammen en viezigheid en zijn gezichtje (inclusief zijn mond) onder het bloed. Ik schrik me rot. We zijn er nog geen uur. Een grote schram loopt over zijn oog dat hij godzijdank bij de val heeft dichtgeknepen. Nadat ik zijn gezicht heb schoongemaakt, blijkt de schade mee te vallen. Een paar dagen later zijn de schrammen volledig genezen.

De vakantie met ons ventje was heerlijk. Met volle teugen genoot hij van het zwembad en de aandacht die hij van ons en iedereen om ons heen kreeg. “Dagggg vrouw”, was voldoende om iedere Nederlandse toeriste te laten smelten.

Het ongeval tussen de olijfbomen heeft echter indruk gemaakt. Bij zijn “Papa nee nee, Djazz au”, is enige uitleg aan de thuisblijvers wellicht aan te raden.

Door: Sonja