Ik heb een aantal dingen die ik doe om mezelf te ontzien. Dingen die ik misschien beter op een andere manier zou kunnen doen, maar dat vertik ik. Ik ben namelijk een mens en geen machine. Ik ben een moeder en dit is mijn biecht:

• Ik laat mijn kinderen ’s ochtends ALTIJD voor de televisie eten, dat scheelt een hoop gezanik.
• Ik ben van mening dat zwemles een prima reden is om je kind niet onder de douche te doen. Van chloor word je ook schoon.
• Ik koop mijn kinderen regelmatig om. Vooral als ik zin heb om uit te slapen.
• Ik doe mijn kinderen vrijwel elke avond te laat naar bed. Gewoon omdat we nog zo gezellig TV aan het kijken zijn en ik dan geen zin heb om naar boven te gaan.
• Ik ga, bijna zonder uitzondering, mee met elke nieuwe verzameldrang van mijn zoon. Ook al weet ik dat hij er over twee weken geen reet meer aan vindt.
• Mijn kinderen hebben allebei, geheel tegen mijn principes, een TV op hun kamer.
• Ik scheld. Niet tegen mijn kinderen, maar wel in hun bijzijn.
• Ik moet heel hard lachen als mijn dochter dit zingt: Kut, het meest veelzijdige stukje vlees, KUT.
• Ik baal soms als het tijd is om mijn kinderen weer uit school te halen. Gewoon, omdat ik geen zin heb.
• Ik zeg wel eens tegen mijn kinderen dat ik moet werken, terwijl ik eigenlijk vrij ben.
• Mijn kinderen eten elke vrijdag patat. Voor de TV. En dan mogen ze ook nog heel laat opblijven. Met chips én cola.
• Die patat wordt weleens gebakken in een frituurpan die vorige week al toe was aan een grote schoonmaakbeurt.
• Er zijn weekenden dat mijn kinderen helemaal geen fruit eten. Dat vergeet ik dan.
• Ik spreek mezelf regelmatig tegen en zorg dus ook voor opvoedverwarring. Bij mijzelf en de kinderen.
• Als mijn dochter heerlijk met mijn haar zit te frutten als we samen op de bank zitten en ze stopt daar opeens mee, dan komt het voor dat ik haar een euro geef als ze nog even doorgaat. Gewoon omdat het zo ontspannend is.
• Ik reageer heel verontwaardigd als ik vraag aan mijn kinderen of ze even wat voor me willen doen en hun antwoord dan is: ‘Wat krijg ik daarvoor?’
• Ik ben vergeten hoe oud mijn kinderen precies waren toen ze hun eerste stapjes zetten, hund eerst tandjes kregen en hun eerste woordje brabbelden.
• Ik weet ook niet meer wanneer ze zindelijk waren.
• Ik ben alleen bij mijn dochter begonnen met een babyboek. Daar zitten alleen een paar echofoto’s in. Verder is het hele boek leeg. Bij mijn zoon heb ik niet eens de moeite gedaan een babyboek te kopen. Blijkbaar ben ik er het type niet voor.

Ik denk dat dit een vrij compleet overzicht is van mijn tekortkomingen als moeder. En hoewel ik met hart en ziel kan toegeven dat ik een regelmatige fucker upper ben, heb ik toch hele leuke en attente kinderen. Meestal. Zal ik toch ook wat goed doen.