Mijn kleine kabouter komt het schoolplein opgewandeld met in zijn hand een sleutelhanger met daaraan een steen. Uit Peru. Hoe kom je daaraan vraag ik. Het eerste grapje volgt al snel. Van Joran, die probeert uit te breken. Of, van Joran, die is een illegale handel aan het opzetten in de gevangenis.

Kind begrijpt er niets van. Wie is Joran, wat doet hij in Peru en waarom zit hij daar in de gevangenis. Niet dat hij Joran niet kent. Natuurlijk wel. Maar dan wel van het liedje: Mijn naam is Joran en ik heb een hele grote boot.

Achter op de sleutelhanger staat het woord Cusco. Uiteraard wil hij weten wat dat betekent. Geen idee. Ben ik dan meteen dom. Nee, lijkt me niet. Vraag de gemiddelde Nederlander wat Cusco betekent en ze hebben geen idee. Ik dus ook niet.

Thuis meteen gegoogled. Ja dat is nou het voordeel van het fenomeen dat Google heet. Vroeger hadden we thuis een encyclopedie. Een grote mensen en een kinderencyclopedie. De laatste had ik zelf gekocht. Gespaard van mijn zakgeld. Of ik in die tijd zo leergierig was. Dacht het niet. Het was gewoon voor de heb. De boeken zagen er prachtig uit en stonden erg mooi in mijn boekenkast. Denk dat toen mijn liefde voor het boek is geboren. Misschien ook wel niet. Laten we het er maar op houden dat het wel zo is. Klinkt wel romantisch.

Terug naar Peru. Op internet vinden we al snel dat Cusco de Zonnestad van Peru. Gelegen in het Zuid Westen. We vinden prachtige plaatjes. Op een van de plaatjes staat een oude Inca tempel. De muur van de tempel lijkt sprekend op de tekening op zijn sleutelhanger. We neuzen nog wat verder en ik vertel wat ik zie en lees. Hij vindt het allemaal interessant en vraagt waarom wij niet naar Peru gaan.

Geen idee.

Waarschijnlijk omdat het te duur is. Of misschien is het er wel helemaal niet zo veilig. Hoewel? Joran zit nu wel mooi achter slot en grendel dus van hem hebben we weinig te vrezen. Toch ben ik bang dat het criminaliteit gehalte in een land als Peru erg hoog zal zijn. Het armoede gehalte ook. Daarom hadden ze op school schoenendozen verzamelt met spulletjes voor de arme kindjes in Peru. En daarom krijgen ze nu, als dank, allemaal kleine cadeautjes, van dezelfde kinderen uit Peru. Zelfgemaakt. Handgemaakt.

Zij waren dolblij met onze giften. Mijn kind is dolgelukkig met zijn sleutelhanger.

Wie goed doet goed ontmoet. Dat dan weer wel.