in november 2008 kwam ik er achter dat ik zwanger was we hadden al een vermoeden maar met een echo werd die bevestigd ..
echter was ik pas 17 jaar had net me eigen huisje student en wonen eerst was ik heel blij maar later kwamen de vragen ..
of ik het wel kon ik was pas 17 maar we hebben het toch doorgezet na een lange zwangerschap met veel complicatie zoals bloed verlies elke dag buikpijnen…
werd ik ingeleid in het ziekenhuis met net geen 38 weken na een bevalling van 22 uur en een keizersnee was onze zoon daar me vriend zijn geluk kon niet op ik lag nog onder narcose en vervolgens op de ic vanwege het vele bloed verlies tijdens de keizer snee pas 14 uur later kon ik me zoon eindelijk zien ik was dol blij …
me moeder was niet bij de bevalling want die was net geopereerd me oma zorgde voor me moeder daar lag ik dan in me eentje na 2 dagen ben ik naar huis gegaan ..
me vriend moest namelijk de volgede dag weer werken ik heb totaal geen hulp gehad na me keizersnee en stond er aleen voor met een baby een huishouden enzo voort ik heb alles zelf gedaan na ander half jaar was ik zo depresief dat ik niet eens me eigen bed meer uit kon .. het enigste wat ik kon was huilen enslapen weken lang …
gelukkig kreeg ik medicatie en was ik weer snel op de been …
ondanks alles heb ik altijd voor me zoon gezorgd hoe erg ik me ook voelde hoe veel verdriet ik ook had
na alle ellende vindt ik dat ik er nog goed bij zit mij zoon is nu bijna 2.5 en alles loopt op rolletjes hij heeft alles wat zijn hartje begeerd we hebben nu een eigen woning met zijn 3e me man werkt 45 uur in de week dus we zien elkaar weinig .. maar we houden oneindig van elkaar en van onze kleine
ook ben ik pas 20 ik zou me leven me niet meer kunnen voor stellen zonder me zoon en ik zou het zo nog een keer doen

groetjess moge te beste winnen

Ben je ontroerd door dit verhaal? Geef je stem door een reactie achter te laten.