Je bent hier
Home > Columns > Totaal verschillend en toch uit hetzelfde nest

Totaal verschillend en toch uit hetzelfde nest

Na de geboorte van mijn dochter heb ik het meermalen te horen gekregen: ‘Je hebt van beide één soort, meer soorten zijn er niet. Een koningskoppel, dé rijkeluiswens’.
En al had ik het ook best gevonden als de tweede eveneens een jongen was geweest, met de twee varianten die ik heb gekregen voelt het inderdaad alsof je de verzameling compleet hebt. Twee soorten, een jongen en een meisje, een verschil van dag en nacht en niet alleen wat betreft hun geslacht.

Ze zijn eigenlijk niet met elkaar te vergelijken. Ja, wat betreft het uiterlijk wel, het is duidelijk te zien dat ze broer en zus zijn, maar wat het karakter betreft zijn ze totaal verschillend.

De een kijkt toe, de ander stort zich ertussen, de een zwijgt, de ander kletst aan een stuk door, de een jammert, de ander bijt op de lip, de een stampvoet, de ander gilt. Ook de juf bij wie mijn dochter nu in de klas zit, en die Ruud eveneens in haar klas heeft gehad liet me glimlachend weten dat ze wel heel verschillend zijn.

Als moeder dien ik dus wel van alle markten thuis te zijn om voor deze uiteenlopende types een passende opvoeding en behandeling te bepalen. Natuurlijk, onderscheid maken mag niet, maar wat werkt voor de een, werkt in dit geval lang niet altijd voor de ander. De een heeft duidelijke richtlijnen nodig terwijl de ander beter gedijt als hij het zelf kan ontdekken. De een doet uit zichzelf al haar best terwijl de ander onophoudelijk gestimuleerd moet worden. Moeder zijn houdt toch veel meer in dan roepen wat er wel en niet mag, je wilt je kroost toch iets meegeven voor de toekomst. Een gezonde dosis zelfvertrouwen en eigenwaarde bijvoorbeeld. Maar terwijl de een continu bevestiging nodig heeft roept de ander bij voorbaat al dat ze daar erg goed in is.

Regelmatig sla ik mijn kinderen dan ook wanhopig gade en tast ik volkomen in het duister. Soms is het een kwestie van bedenken wat zou werken in mijn eigen geval, maar minstens zo vaak heb ik geen idee wat ze bewegen. Soms zou ik willen dat er bij de geboorte een gebruiksaanwijzing bijgeleverd was of dat er een standaard behandeling zou bestaan voor kinderen die op een bepaalde datum geboren zijn. Het blijft puzzelen, en al zou ik het liefst de perfecte moeder willen zijn, ik ben het bij lange na niet. En ja, misschien moet ik ook niet zo moeilijk doen en mezelf gewoon toestaan dat ik fouten maak. Mijn ouders hebben per slot van rekening ook fouten gemaakt maar uiteindelijk ben ik daar geen slechter mens van geworden, toch?

Alles is te leren, maar wat opvoeden betreft moet ik toegeven dat ik regelmatig de plank volledig mis sla.

Karina Andeweg
Ik ben Karina Andeweg en moeder van twee kinderen; Ruud (3 maart 2003) en Maaike (28 februari 2007). Het is mijn streven om het leven niet al te serieus te nemen en er niet te zwaar aan te tillen. In mijn columns hoop ik regelmatig een lach en soms een traan van herkenning op jullie gezicht te kunnen brengen en gun ik jullie een kijkje in mijn leven..

4 thoughts on “Totaal verschillend en toch uit hetzelfde nest

  1. ik denk dat et niet uitmaakt welk soort kind je hebt, je hebt er altijd je eigen gevoel bij. Ik heb nu 1 zoon en vind het geweldig om te zien dat hij een scht mengelmoesje is van mijn man en ik. Maar ik weet zeker dat je nooit voor de volle 100% alles goed kan doen! van fouten leren we! Als je je hart geeft is dat voldoende daar ben ik van overtuigd! Het lijkt me wel erg leuk om te zien dat ze beide zo verschillend zijn!

  2. Mooi geschreven en helemaal herkenbaar. Van de 5 kinderen dat wij hebben, zijn er ook groot verschillen in de kinderen. Met name wat leren betreft. Bij onze oudste gaat alles vanzelf en behoort hij tot 1 van de beste uit zijn klas, terwijl zijn jongere broer extra aandacht krijgt. Moeite met alles. Dat is zeker een verschil.
    Als ouder doe je je best en hoop je dat je best voldoende is om je kinderen goed terecht te laten komen. En als volwassenen goed zullen functioneren in de maatschappij.
    Ach ja, als alle kinderen hetzelfde zouden zijn zou het wellicht saai worden en dat kan natuurlijk niet. Want anders hebben wij als moederszijnde minder redenen om ons zorgen te maken, en dat is toch waar wij zo goed in zijn????

  3. Wij hebben 2 meiden en ze lijken uiterlijk enorm op elkaar. Zo erg dat mensen wel eens vragen of ze tweelingen zijn, terwijl de één echt 3 jaar eerder is geboren! Dat is uiterlijk: verder zijn ze totaal anders. Grappig juist! Leuk geschreven…

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Top