Sinds mijn kleine meid naar de basisschool gaat is er een totaal nieuw wereldje voor haar open gegaan. Een wereldje waarin zij zich gelukkig goed voelt. Met haar vierjarige leeftijd vraag ik mij nu al af of ze naar school gaat om te leren (voor zover zij dat in groep één doen), of om mode-ideeën op te doen. In tegenstelling tot mezelf is zij modebewust en een echte meid die van echte meidendingetjes houdt.

Mijn kleine dame heeft een duidelijk inzicht in wat zij mooi vindt en zodra ze iets bij een ander ziet wil zij het ook graag. Zo komt ze vaak heel enthousiast thuis om mij vervolgens te vertellen wat zij ook zou willen. Een het is helemaal lachen wanneer zij niet precies weet hoe zo’n ding heet. Dan wordt er heel gedreven geprobeerd uit te leggen hoe zo’n ding eruitziet en waar het voor bedoeld is. Zo ook laatst, toen ze uit school kwam en mij heel enthousiast kwam vertellen dat ze een haarband zou willen, want ja, een klasgenote heeft er eentje en ze vindt het heel mooi. Na haar poging om me duidelijk te maken wat ze nou precies bedoelt, zei ik tegen haar: ‘Je bedoelt een haarband.’ Waarop ik als antwoord kreeg: ‘Nee mama, geen haarband. Het gaat zo en zo over je hoofd,’ waarbij ze uitbeeldde wat zij bedoelde.
‘Ja lief, dat is een haarband.’
‘Neeeehh mama, deze is hard, een haarband is zacht,’ vertelde zij heel wijs.
Ik voorzag hoelang ons gesprek nog zou gaan duren en aangezien het avondeten nog voorbereid moest worden, was mijn tijdsbesteding kort. Dochterlief is namelijk zo’n type dat pas tevreden is wanneer zij het gevoel heeft dat zij daadwerkelijk begrepen is. Gelukkig voor mij had ik een tijdje geleden twee haarbanden gekocht en opgeborgen. Ik liep naar mijn opbergruimte en pakte daar twee knalroze haarbanden uit.
‘Bedoel je zoiets?’ vroeg ik aan haar terwijl ik haar beide haarbanden liet zien.
Op dat moment verscheen er een uitermate brede glimlach op haar gezicht en knikte ze lief van ja.
Dochters…