Je bent hier
Home > Columns > Een meisje

Een meisje

Toen ze klein was, was ze al een opvallende verschijning. Een meisje mollig niet dik met appelwangen, die altijd vrolijk was. In haar familie was ze altijd de clown en iedereen lachte om de benjamin. Maar zoals iedereen weet zijn kinderen hard en eerlijk dus werd ze gepest vanwege haar molligheid en het feit dat ze naar buiten toe nogal verlegen was. Aangezien ze niet het assertieve soort kind was liet ze over zich heenlopen en haar zelfvertrouwen kelderde. Kinderen wachtten haar op na schooltijd en vriendjes had ze bijna niet. Thuis werd ze als in een soort nest opgevangen en daar was het veilig, maar ook o zo moeilijk om later als opgroeiende puber haar vleugels uit te slaan en van de wereld te proeven. Dit bleef enkele jaren zo, populair en heel geliefd in de familie, vermeden daarbuiten in de grote boze wereld. In de tussentijd nog veel meegemaakt in de familiekringen en het is ronduit schokkend te noemen maar daar wil ze niet over uitwijden.

Ze groeide op en ging naar de middelbare school met de hoop dat daar alles zou veranderen. Helaas was dat niet zo, daar waren de pubers even hard misschien nog harder en gemener dan de kinderen die ze voorheen had gekend. Tot ze op een dag Linda ontmoette, een ontmoeting die haar leven op school drastisch zou veranderen. Soms praat ze er nog wel eens met haar over (ze zijn nu nog vriendinnen), en wat voor effect haar vriendschap gehad heeft. Zij is zich er nooit van bewust geweest, maar was er wel blij om. Linda bracht haar in “goed gezelschap”, de zogenaamde populaire groep, de groep waar iedereen bij wilde horen. Het leven veranderde totaal. Voor het eerst gingen ze met een groepje uit en ze was zich bewust van haar vrouwelijkheid, die mooie vormen begon aan te nemen. Het lelijk eendje veranderde in een zwaan en de omgeving merkte dat op. Haar zelfvertrouwen groeide met de dag en ook de aandacht van het mannelijk schoon.

Toen kwam de adolescentie, die veroorzaakte dat ze heel erg assertief werd en een houding had van: Zo, nu kan me niemand meer iets maken. Totaal tegenovergesteld van wat ze ooit was en die pas vergaarde macht beviel haar wel. Jongens keken haar na en zij liet ze links liggen…waarom? omdat dat kon, omdat zij de touwtjes nu in handen had en eigenlijk ook hun hormonen haha. Op een gegeven moment vroeg iemand haar of ze iets van hem wilde drinken, ze moest effe denken want deze persoon kwam haar bekend voor. Hij was degene die haar zo gepest had vroeger dat ze huilend en met pijn in haar buik naar huis ging. Ze keek hem nu aan diep in zijn ogen en zei: Lieve schat, jouw kans is verkeken….Lang lang geleden. Wow dat voelde goed. Een tijd brak aan dat ze eigenlijk teveel genoot van de mannelijk aandacht alsof ze een soort trofee waren, een soort van bevestiging van “ik mag er wel zijn”. Veel verliefd, veel vriendjes en ook veel liefdesverdriet want tja zo gaat het. Het aantal vriendjes waren eigenlijk een soort graadmeter van haar zelfvertrouwen. En dan komt er een tijd dat je genoeg hebt van al dat gefladder. Ze ging samenwonen met een vakantieliefde en verhuisde naar Hellevoetsluis. Verliet het o zo veilige nest voor iets heel onbekends.

Vijf jaar heeft deze relatie geduurd en de depressies begonnen. Ze zeggen (de therapeuten) dat wat er in de eerste vijf jaar van je leven gebeurt de rest van je leven effect op je zal hebben. En in haar geval klopte dat ook. Met de voorgeschreven antidepressiva verdwenen haar angstaanvallen en depressies maar ook haar slanke taille verdween. Maar ja het was kiezen tussen twee kwaden. Of een helder hoofd of een superfiguur, tja dan is het makkelijk kiezen. Heeft daarna nooit meer een slank figuur gehad en ik moet zeggen bij tijd en wijle verlangt ze nog wel naar die slanke tijd, en soms legt ze zich erbij neer. Wetende dat schoonheid van binnen komt maar ook wetende dat je verschijning toch het eerste is dat de mensen zien. Dus het jojo effect resulteert dat ze van lelijk eendje naar mooie zwaan er terug gaat. Nu huisje boompje beestje en het moet niet zoveel meer uitmaken maar jammer vind ze het wel, waarom zitten aan zoveel kanten nou een schaduwzijde?? Ach ze bekijkt het maar met humor wetende dat ze veel vrienden heeft tegenwoordig, everything a person could wish for, dus eend, zwaan of een gansje wat maakt het ook allemaal uit, als je vanbinnen maar gelukkig bent…toch????

Geschreven door: Corrina Derks

4 thoughts on “Een meisje

  1. Wat mooi geschreven zeg….
    Het maakt inderdaad allemaal niets uit, zolang je van binnen gelukkig bent. Helaas kan gepest worden ook ervoor zorgen dat je van binnen ongelukkig bent. Kinderen kunnen zonder dat zij het echt beseffen vreed zijn.
    Wat je niet ten onder brengt maakt je sterker…. mogen we maar hopen.

    Mooi stuk!

  2. Ontroerend…

    Tussen de regels door proef ik nog veel meer verhalen, ervaringen, pijn en verdriet.
    Maar tussen de regels door proef ik ook kracht en doorzettingsvermogen. Een soort overlevingsdrang en vechtlust.

    Door deze kwetsbaarheid te tonen is dit meisje een prachtig mens! 🙂

  3. Dankjulliewel voor de mooie reacties. Het is mijn eerste stuk hier en ik was er toch een beetje huiverig over. Ik bedoel het zijn toch persoonlijke dingen, ervaringen die ik vertel, en daarna dacht ik, ach wat maakt het ook uit. Ik heb inderdaad nog veel meer ervaringen die ik wil delen, en in mijn hoofd heb zitten, moet ze alleen nog op een fatsoenlijke manier in een stuk weten te duwen. Wordt vervolgd….

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Top