Je bent hier
Home > Columns > Column Sandy | Ziek

Column Sandy | Ziek

ziek06.15 uur. Mijn wekker gaat. Tijd om op te staan en de race tegen de klok te beginnen. Ik sta op en voel meteen een bonk in mijn hoofd, gevolgd door duizeligheid, hoofdpijn, pijn in mijn ledematen en koorts.  Ik ben uitgeschakeld. Ik probeer zo goed als ik kan de kinderen hun ontbijt te geven, Dean zijn tas in te pakken en kleren bij elkaar te zoeken. Mijn moeder brengt Dean naar school en neemt Jake de hele dag mee zodat ik kan uitzieken. Heerlijk! Een dagje rust.

08.15 uur. Het huis is leeg en stil. Iedereen is weg. Ik ruim snel de afwas op, maak de bedden op en zet een machine was aan. Ik loop naar beneden en ga op de bank liggen. Na 5 minuten ben ik dat al zat. Dan maar even mijn mail checken. Ik voel een koortsaanval aankomen en ga weer liggen. Koud! Ik loop naar de badkamer en maak een heet bad. Ik hoor warempel de buren en verwacht ieder moment dat iemand de badkamer binnenkomt om iets te vragen of mede te delen en dat het gedaan is met de rust. Maar het blijft stil op de geluiden na die ik af en toe buiten hoor. Ik hoor een hond blaffen. Iemand is aan het timmeren. Ik krijg het bloedheet en ga het bad weer uit. Weer naar beneden.

10.00 uur. Ik zit op de bank. Het is wel erg stil. Ik word er onrustig van. Opeens zie ik de dvd box van Friends staan. Ik heb alle dvd’s waarschijnlijk al 10 keer bekeken maar de laatste 7 jaar heb ik ze nooit meer gezien. Ik zet een dvd op en kruip onder mijn dekentje.

14.30 uur. Ik word wakker. Gloeiend. Ik ren zowat naar buiten om af te koelen waarna ik het meteen weer ijskoud krijg. Weer in bad.

15.30 uur. De bel gaat! Blij dat ik een teken van leven ontdek strompel ik naar de voordeur. Het is de krantenjongen. “Fijne feestdagen mevrouw!” Ik geef hem een paar euro en maak teleurgesteld de deur dicht. Ik verveel me. Hoe vaak heb ik gewoon 1 dag rust gewild? Gewoon geen geluid om me heen. Geen gevraag, gegil, geren, gepraat. En nu is het zover en vind ik er niks aan.

17.00 uur. Over een uurtje zullen ze wel weer thuis zijn. Zou Oprah nog op tv komen? Ik zap en kan haar niet vinden. Dan kom ik uit op 24kitchen. Rudolph van Veen irriteert me na 2 minuten mateloos met alles wat hij “mooi” vindt. Hij vindt alles mooi. Zelf een vijg. Ik ben hem zat. Hoe laat is het?

17.15 uur. Ik zap verder en kom uit op TLC. Extreme gierigaards. Ik merk dat ik blijf kijken maar boeiend is het allerminst. Dan opeens hoor ik buiten geren. Ik hoor gepraat. Ik hoor gebonk op de deur en ik hoor de bel. Steeds maar weer. Dingdong dingdong dingdong! Klop klop klop. Bambambam! Mama!!! Daar zijn ze weer! Ik maak blij de voordeur open en krijg meteen een knutselwerkje van Dean in mijn gezicht geduwd, gevolgd door jassen en tassen en vragen worden op me afgevuurd. Achter elkaar. Non stop. Ik voel de hoofdpijn meteen weer opkomen en ik krijg meteen spijt dat ik niet meer heb genoten van mijn dagje ziek zijn.

3 thoughts on “Column Sandy | Ziek

  1. Zo herkenbaar! Ik vind het ook altijd moeilijk om mijn rust te pakken wanneer de kids niet thuis zijn en zodra ze dan weer thuis zijn en alle geschreeuw en geruzie weer op volle gang is vraag ik me oprecht af waarom ik het niet rustig aan gedaan had….. Zullen we het ooit leren? 🙂

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Top