Je bent hier
Home > Columns > Column Sonja | Mijn kleine wildplasser

Column Sonja | Mijn kleine wildplasser

Beste meneer of mevrouw van de politie,

Niemand zal bij hobby’s ‘pampers verschonen’ aanvinken. Toch krijgt iedere ouder hiermee te maken. Gelukkig komt er uiteindelijk altijd een einde aan het tijdperk van plas- en spuitluiers. Maar dan begint de volgende uitdaging, hoe krijg ik mijn kleintje zindelijk?

De beurt is aan onze kleine man. Na alle verhalen dat jongens minder snel zindelijk te krijgen zouden zijn dan meisjes hield ik mijn hart vast. Hierin verraste hij mij. Het hielp dat zijn vriendje bij de gastouder ook naar de wc ging en hij niet voor hem onder  wilde doen. Slechts een paar ongelukjes verder gaat alleen ’s nachts nog een pamper aan.

We zijn onderweg naar opa en oma. Achterin zitten vier kinderen. Ik kijk om en zie de jongste mij met een benepen gezicht aankijken. Drie kwartier in de auto zonder pamper is toch een uitdaging. “Mama ik moet plassen.” De timing is weer geweldig. We rijden op de snelweg met in de verste verte geen tankstation te bekennen. “Kom mama, we gaan liedjes zingen,” roept de tweeling in koor.

Voor even lijkt de afleiding te werken. Na de zoveelste keer “de wielen van de bus” te hebben ingezet is mijn zoon er echter klaar mee. Hij moet NU plassen. Gelukkig zien we eindelijk een tankstation maar helaas zonder toilet. Plan B treedt in werking, het kan even niet anders en samen met mijn zoontje duik ik de bosjes in om zijn blaas te legen.

Ik realiseer mij terdege dat onze actie volgens de wet illegaal was. Mijn dochters ook.  “Gelukkig kwam er geen politie” klonk er vanuit de auto. Toch hoop ik dat u zult begrijpen dat hier sprake was van de uitdrukking  ‘nood breekt wet.’

Apetrots zit mijn zoontje in zijn autostoeltje. Dit gevoel wil ik hem niet ontnemen. “Ikke wild geplast,” zegt hij glunderend van achterin de auto. Ondanks dat dit niet de eerste keer blijkt te zijn (ook onze gastouder heeft zich aan dit feit al een keer schuldig gemaakt) is het een heel avontuur voor onze krullebol.

Meneer of mevrouw politieagent ik kan u niet beloven dat een gelijksoortig incident nooit meer zal voorkomen. Mijn zoontje is erg trots op zijn prestatie en wist op weg naar huis precies aan te wijzen waar het incident had plaatsgevonden. “Daar hebt ikke gewildplast”.

Wanneer de tijd rijp is zal ik mijn zoon op gepaste wijze uitleggen dat u hier regels voor heeft bedacht. Lieve agent (of agente natuurlijk), tot die tijd prefereer ik een blij en droog zoontje boven natte autobekleding. Later met uitgaan als puber zien we wel weer verder, maar voor nu zeg ik leve mijn stoere kleine wildplasser.

Met vriendelijke groet,

Een trotse moeder

Door: Sonja

Sonja, bouwjaar 1974 en moeder van Mindy (2007), tweeling Jodi en Evy (2009) en charmeurtje Djazz van 2016. Gelukkig getrouwd en 32 uur per week werkzaam als marketingspecialist bij een touroperator & maatwerkspecialist. Zij neemt ons, in haar blogs, mee in haar leven als trotse mommy van 4 kinderen. 

Redactie MommyOnline
Mommyonline.nl is een online platform dat in 2009 is opgezet dóór en vóór (aanstaande) mama’s met kinderen van alle leeftijden. Een interactieve, complete en hippe mamablog over echte vrouwen en hun verhalen met betrekking tot het opvoeden van hun kinderen. Anno nu is Mommyonline.nl een mama-lifestyle blog met artikelen over de meest uiteenlopende onderwerpen.
https://www.mommyonline.nl

One thought on “Column Sonja | Mijn kleine wildplasser

  1. Hahahh, geweldig! Grappig hoe zo iets een groot indruk op een kindje kan maken. Als mede-mama zeg ik ook ; liever wildplassen dan een natte broek’. Zelf vind ik dat in bosjes plassen bij kindjes moet kunnen, wat ik niet kan uitstaan zijn volwassen die op straat tegen muren plassen.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Top