Je bent hier
Home > Columns > Column | En schat, wanneer gaan we aan een zesde beginnen?

Column | En schat, wanneer gaan we aan een zesde beginnen?

babyvoetjesZolang ik mij kan heugen heb ik altijd een groot gezin gewild. Dat is eigenlijk ook niet gek gezien ik zelf uit een groot gezin kom en familieleden bijna allemaal een groot gezin hebben. Je kunt dus zeggen dat ik niet anders ken, het zit kennelijk in mijn bloed. Zes kinderen was voor mij het ideale grootgezin en als het even kan drie jongens en drie meisjes. En om dit alles te verwezenlijken nam ik me voor om rond mijn 25ste levensjaar te beginnen.

Inmiddels zit ik in de dertig jaar en ben ik moeder van vijf gezonde en ondeugende kinderen waar ik enorm van houd. Mijn zwangerschappen waren hels en keer op keer riep ik uit nooit meer zwanger te willen worden. Desondanks heb ik het vijf keer gedaan en moet bekennen dat ik nooit het gevoel gehad heb helemaal klaar te zijn.

Gezien mijn helse zwangerschappen zou je denken dat ik het zwangerschap afgezworen heb maar niets is minder waar. De gedachte aan een zesde kind heb ik nog niet kunnen loslaten. Het kriebelgevoel is weer aanwezig en bij het zien van een baby smelt ik helemaal. De jongste is vier jaar en wat zou het leuk zijn om een baby in huis te hebben. Weer dat zachte babygeurtje in huis, een mini-mensje dat op je borst in slaap valt en waarmee je de gehele dag heerlijk kunt knuffelen. Het geluid van een baby in huis. De verterende lach. Zo lekker en zo fijn. Zie je het ook helemaal voor je?

Ik moet mezelf maar hard wakker schudden want naast de helse zwangerschap is het hebben van een baby natuurlijk niet alleen maar leuk; het is ook hard werken en het moet financieel haalbaar zijn. We zijn net op het punt gekomen dat manlief en ik steeds meer bewegingsvrijheid terugkrijgen. We kunnen overdag de kinderen even alleen thuislaten om tezamen te winkelen. Tenzij er eentje ziek is is doorslapen geen probleem. Vieze poepluiers zijn verleden tijd en zindelijkheidstraining ligt ver achter ons.

Zo gek als ik ben heb ik manlief al meerdere malen de volgende vraag gesteld: ‘En schat, wanneer gaan we aan een zesde beginnen?’ En keer op keer heb ik op zijn verantwoordelijke antwoord kunnen rekenen. Want laten we eerlijk zijn, het kost een vermogen om een kind groot te brengen en de studie te bekostigen. Hoe verstandig ik het antwoord van manlief ook vind vroeg ik me laatst het volgende af; wat zou ik doen mocht hij eens serieus antwoorden: ‘Ik ben er nu wel klaar voor, schat!’ Dan sta ik zeker weten met een mond vol tanden.

Nicky, trotse moeder van vijf kinderen en hoofdredacteur en blogger bij Mommyonline.nl en Beautytopia.nl. Een thirty-something watervrouw (lees: waterman), een ware nail-addict en kan van lekker vrouwelijke geuren maar niet genoeg krijgen.

Nicky A.
Nicky, trotse moeder van zes kinderen en hoofdredacteur en blogger bij Mommyonline.nl en Beautytopia.nl. Een thirty-something watervrouw (lees: waterman), een ware nail-addict en kan van lekker vrouwelijke geuren maar niet genoeg krijgen.
https://www.mommyonline.nl

5 thoughts on “Column | En schat, wanneer gaan we aan een zesde beginnen?

  1. Na ons derde kind hebben wij besloten dat er zeker geen vierde meer komt. De reden: al de dingen die jij ook opnoemt en het is inderdaad wel fijn dat je terug wat bewegingsvrijheid krijgt als ze wat groter worden. Kinderen blijven ook niet klein en worden op een dag puber. Dat is nu ook niet bepaald de makkelijkste fase in het leven van een kind om je door te worstelen, vind ik.
    Toch begrijp ik je gevoelens heel erg goed. Ik vond het besef dat ik nooit nog zo een (eigen) baby’tje zou vasthouden ook wel moeilijk, en ik heb er best wel even mee geworsteld.
    Klinkt stom misschien, maar vorig jaar is er een hondje in ons leven gekomen, een cavaliertje, en het lijkt wel een baby die nooit opgroeit: zo lief en heel de dag wil ze knuffelen… Het grote voordeel: je hebt geen babysit nodig en je kan ’s nachts lekker doorslapen :-). En verder geniet ik elke dag met volle teugen van mijn drie kids!

  2. Wow, vijf kinderen knap hoor. Al zou ik dat stiekem wel willen als dat financieeel haalbaar zou zijn. Tot die tijd vullen wij ons gezin aan met pleegkinderen. Een mooie tussenoplossing. En wie weet over een paar jaar…

  3. Ik heb er twee en vind het al druk zat. Een derde zal er hier niet komen. En niet eens zo zeer vanwege de drukte, dat is ergens ook weer heel gezellig. Maar ik kan ze nu wel genoeg bieden alle aandacht, studie en met een derde heb ik het idee dat dat al een stuk lastiger wordt.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Top