Amy, 31 jaar jong, is getrouwd en mama van een zoontje van 9 maanden, ook is zij bonus mama van 2 pubers die de helft van de week bij hen zijn. Amy werkt voor zichzelf als kapster en haar leven kan je omschrijven als chaos, waarom makkelijk doen als het moeilijk kan.

Het word zomer!

Wat een lekker weer is het de afgelopen week geweest en het ziet er naar uit dat de zomer eindelijk begint. Voor mij betekend dat: shoppen! Of beter gezegd: voor m’n kind shoppen. T-shirt en korte broeken staan op het lijst. Hier heb ik expres mee gewacht want het kind groeit zo hard, dat ik even wou kijken welke maat ik deze zomer nodig zou hebben. En nu dat we eindelijk weer zonder afspraak de winkels in kunnen, ging ik vol enthousiasme op pad. Mijn zoektocht naar leuke kledingstukken voor mijn zoon kon beginnen.

Een afspraak maken bij een winkel vond ik toch een dingetje. Je weet immers niet of je daadwerkelijk wat zou kopen en alleen in een winkel lopen met al dat personeel wat naar je kijkt, voelt ongemakkelijk en een beetje verplicht om wat mee te nemen. Dus deed ik het liever niet.

Kleding voor jongens, in vergelijking met meisjes, is helaas niet heel groot. Welke winkel je ook in gaat er zijn rekken en schappen vol met schattige meisjes kleding. Jurkjes, leggings, alle kleurtjes en printjes en natuurlijk zit overal een schattig detail aan. Ik heb een zoon. Een beetje beteuterd keek ik naar het rek voor de jongens, het was niet heel veel. Hoe hebben winkels bedacht dat een spijkerbroek voor een klein kind een goed idee is? Vooral in de eerste maanden van een kind, als hij zich een beetje begint te bewegen is een “legging” toch een veel beter idee. Of dunne broekjes. Dat zit comfortabel en bewegen is dan makkelijk.

Eerst langs alle rekken voor de meisjes, ik kijk er met een beetje jaloerse blik naar, want oh wat is het allemaal leuk en schattig. Bij de jongens, ergens achter in een hoekje, hangen een aantal blouses en T-shirts, veel met een vage tekst wat de maker bedacht heeft en wat dan stoer moet zijn. Ik vind 9 van de 10 keer die teksten super stom. “Biker” bijvoorbeeld. Uh, mijn kind is 9 maanden, die zit niet op een fiets of motor. Bij de meisjes staat er een keertje “lief” of “schattig” maar verder zijn het vrolijke kleurtjes en leuke printjes. Jongens kleding is niet heel gezellig. Donkere kleuren, veel blauw, grijs en zwart. Ondanks dat dat ook best leuk kan zijn vind ik een printje bij mijn kind ook heel leuk, of wat lichtere kleuren.

Een tijgerprint broekje met een gehaakte beige trui had ik voor hem gescoord van de winter. Broekje gekregen en de trui ver zoeken op het internet. Ik had een foto geplaats op Instagram en sommige mensen reageerden met “oh wat een mooie meid”. Nee, nee, NEEEE. Wie heeft bedacht dat een printje of lichte kleur perse voor een meisje moet zijn? Okergeel vind ik ook zo leuk, niet te krijgen zonder franjes of pof mouwtjes. Jammer, om nog maar te zwijgen over de “twinning sets”. Je word dood gegooid met leuke setjes voor moeder en dochter op het internet. Maar waarom geen moeder en zoon twinning sets? Mijn kind lijkt op mij, zowel uiterlijk als innerlijk en hoe leuk is het dan om samen een setje aan te hebben?! Een jongen hoeft niet perse op zijn vader te lijken. Daar is mijn zoon het levende bewijs van.

Ja, dit ging allemaal door m’n hoofd terwijl ik voor de jongens afdeling stond. Soms ben ik wel een beetje jaloers hoor, moeders met hun meisjes. Zelfde jurkje en haarband in. Of nu het zomer word de zelfde zwemkleding. Ik vind het zo leuk! Ik zou ook wel een badpak aan willen en voor Kai in dezelfde print een zwembroekje. Maar goed, niet te krijgen en dat is toch wel heel erg jammer.

In de winkel heb ik kwijl slabbertje gekocht. Dat was het enige. Terug naar de kassa, weer langs de rekken voor de meisjes. Heb er stiekem wel even tussen gekeken, maar helaas alles met een friemeltje, ditjes en datjes. Nou niet echt leuk voor een jongen. Nu echt naar de kassa met alleen een paar kwijl slabbertjes.
“Heeft u alles kunnen vinden”, vraagt het meisje bij de kassa. Nou meid, nee, ik zou veel meer mee willen nemen maar jullie hebben niks leuks en de rest van de winkels in de omgeving ook niet. Maar dat zeg je niet he, “ja hoor, bedankt”, antwoordde ik. En maar weer het internet op, opzoek naar iets leuks voor m’n knul.

Liefs, Amy