Waarom ik mij op Corona heb laten testen

Als je het mijn nakomelingen zou vragen had ik het testen lang genoeg uitgesteld. Voor mij was het niet per se nodig. Ik heb mij wel steeds netjes aan de regels gehouden en ik ben in die periode dat ik ziek was niet buiten geweest. Sterker nog, ik had de kracht niet om de buitenlucht op te zoeken. Mijn bed uitkomen om bijvoorbeeld de wc te bezoeken kostte mij al behoorlijk veel moeite en energie. Laat staan naar buiten gaan. Ik had het goed te pakken. Mijn hoop dat ik snel beter zou worden nam na de eerste week dan ook in rap tempo af. Ruim drie weken heb ik ziek in bed gelegen. Maar mezelf laten testen wilde ik niet. Waarom niet, hoor ik je al denken. Nou, het zit zo…

Mijn antwoord zal bij velen niet logisch klinken maar zo dacht ik er destijds wel over. Of ik mezelf nou wel of niet zou laten testen, ziek zou ik toch zijn. Ik zal mij na een testbeurt niet op wonderbaarlijke wijze beter gaan voelen. Dus koos ik ervoor om mezelf niet extra te belasten en in bed te blijven. Ik was behoorlijk ziek en wilde simpelweg mijn huis niet uit.

Of ik wel of geen corona heb gehad, dat blijft een vraagteken. Zelf denk ik van wel, maar goed…ik was niet getest. Dus…
Inmiddels zijn we maanden verder en ben ik opnieuw ziek. Ook nu heb ik dit aan mijn jongvolwassene huisgenoten te danken (je weet precies wie je bent, voel je je maar lekker schuldig). Gelukkig ben ik deze keer niet zo ziek als de vorige keer. Ja, ik voel mij niet lekker maar het is niet zo dat ik mijn bed niet uit kan. Het zijn vooral de hoestbuien die mij ’s nachts wakker houden.

Maar mama, dan heb je een herstelbewijs

Ik moet bekennen dat ik, ook deze keer, niet van plan was om me te laten testen. Dat wil zeggen, totdat mijn nakomelingen zich ermee gingen bemoeien. En opeens stond ik er alleen voor. Het was 5 tegen 1, mijn jongste begrijpt er nog niet veel van, anders was het zeker 6 tegen 1 geweest. Wat zegt men ook alweer over groepsdruk? It’s real!! ‘Maar mama, dan heb je een herstelbewijs. Anders ben je ook voor niets ziek’, wist dochterlief mij te vertellen. Uhhmmm okay…zo had ik het nog niet bekeken, maar dochterlief heeft ergens wel gelijk. In deze coronatijdperk waarin we leven wil je toch niet ziek zijn geweest zonder dat je een herstelbewijs gekregen heb. Een bewijs dat jou in staat zou stellen om weer eens naar de bioscoop te gaan. Of zelfs een milkshake te bestellen bij een fastfood restaurant.

Zo leuk als het ook mag klinken, dit was voor mij niet de reden die me overstag liet gaan. Ik ken mezelf immers veel te goed. En ik weet van mezelf dat ik niet veel gebruik zal gaan maken van een coronaherstelbewijs. Anno nu heb ik overigens weinig buiten te zoeken. Maar toch liet ik mij afgelopen week testen. Waarom? Om mijn nakomelingen het zwijgen op te leggen. Zo simpel is het. Na precies één week vol enorme hoestbuien en knallende hoofdpijn, maakte ik online een afspraak.

Twee dagen later bevond ik mij bij het testpaviljoen en liet ik mij voor de eerste keer op corona testen. Zowel via mijn mond als mijn neus werd er een kweekje afgenomen. ‘Binnen 48 uur is de uitslag bekend’, werd mij verteld. ‘In de tussentijd thuisblijven’, voegde hij er nog even aan toe. Duidelijke boodschap, lijkt mij zo.

Corona Testuitslag

Veel eerder dan verwacht ontving ik dezelfde dag nog een mailtje met als onderwerp ’testuitslag’. Verbaasd als ik was klikte ik op de link en na het aanmelden met digiD kon ik mijn uitslag aflezen. En deze is negatief!

Voor mijn lieftallige kinderen: ik kan jullie niet besmetten, ik heb immers geen corona. Mocht het dus zo zijn dat jullie ziek worden, dan is het in ieder geval niet door mij.