Ken je dat? Dat je beneden bezig bent met iets en dat je denkt “goh, wat zijn de kindjes toch lief aan het spelen boven. Ik hoor ze helemaal niet.” En dat je dan echt in dezelfde seconde beseft: ik HOOR ze helemaal niet!
Dat had ik dus van de week. Ik riep naar boven: “Jongens, gaat het goed?” Geen reactie. Hm. Nog maar een keer roepen: “Jongens gaat het goehoed?!” Nog steeds stilte. Ik liep de trap op, me afvragend wat er aan de hand zou zijn. Boven gekomen werd me dat in één oogopslag duidelijk. Zoon- en dochterlief hadden besloten beide slaapkamers leeg te halen en alles, ik herhaal ALLES op de overloop te zetten. Ik zag knuffels, speelgoed, dekbedden, kussen en zelfs matrassen liggen. Te midden van deze behoorlijke chaos zaten ze inderdaad heerlijk samen te spelen.
Twee blije bekkies kijken me aan: “Hoi mama, we spelen dat we op vakantie gingen. Alleen de bedden konden we niet meenemen…” Alsof het de normaalste zaak van de wereld was. En dat gezegd hebbende, gingen ze onverstoord weer verder met spelen.
Ik deed mijn mond dicht die blijkbaar open stond en liep weer naar beneden. Ik hoorde de stem van mijn moeder “het is maar droog vuil”.
Na het eten zouden we wel samen gaan spelen dat ze weer terug kwamen van vakantie.

Ik ben Elise, 36 jaar, single mama van een jongen (6) en een meisje (5). Ik houd van delen, verbinden en verhalen vertellen. Je kunt me ook volgen op Twitter: @gewoon_elise..