Wellicht kende je haar als topsporter in de paardensport. Haar carrière in de sportwereld liet zij volledig achter zich voor een andere topsport, namelijk het moederschap. Tegenwoordig is zij beter bekend als de vrouw van ‘Lange Frans’. Danielle Diane Frederiks – van Aalderen, ‘een doorzetter, perfectionist, ambitieus en zorgzaam’ zoals zij zichzelf beschrijft. Op 9 oktober 1984 zag Danielle het levenslicht in Amsterdam. Zij is de oudste van het gezin met drie kinderen. Danielle heeft twee jongere zusjes, Deborah en Chantal. Nu heeft zij haar eigen gezin, een man en twee kinderen. Willem is drie jaar en Danie zes maanden.

‘Frans en ik hebben elkaar bijna vijf jaar geleden, voorjaar 2007, ontmoet op een verjaardag/tuinfeest van een vriendin van mij. Er was een klik en ondanks de vele verschillen ook veel raakvlakken en gesprekstof. Het was voor mij in het begin erg fijn dat het nu een keer niet allemaal om mij draaide maar om Frans. Ik ben verliefd geworden op Frans om wie hij is en niet omdat hij ‘Lange Frans’ is. Frans is natuurlijk een BN’er; daar kan ik me niet voor afsluiten en dat beïnvloedt tot een bepaalde hoogte mijn leven. Ik leef niet anders omdat Frans bekend is, zijn werk is muziek maken en tv-programma’s presenteren. Hij wordt op straat herkend maar daar wen je snel aan. Helaas wordt wel veel van wat je doet en zegt breed uitgemeten in de media; mensen hebben snel een vooroordeel door wat ze lezen uit bijvoorbeeld de roddelbladen. Natuurlijk zijn er ook voordelen; zo opent het een hoop deuren en je ontmoet veel verschillende mensen. Wat ik leuk vind aan samen zijn met een artiest is om het creatieve gedeelte mee te maken. Ik ben zelfs, naast topsport, ook altijd bezig geweest met zang en dans. Maar ik denk dat als je van elkaar houdt en gelukkig samen bent het niet uitmaakt of het nou een BN’er is of iemand die op kantoor of in de bouw werkt.

Augustus 2008 beviel ik van ons eerste kindje Willem Frans. De zwangerschap van Willem was een drama. Ik had twee vruchtzakjes in mijn baarmoeder waarvan één zonder embryo. De eerste achttien weken ging ik ziekenhuis in, ziekenhuis uit en ik was al bekaf na traplopen of de was doen. Daarna ging het beter, maar met tweeëndertig weken werd ik opgenomen en kreeg ik weeënremmers en injecties om de longetjes van de baby sneller te laten ontwikkelen. Daarna werd ik opnieuw opgenomen voor een te hoge bloeddruk, bedrust en medicatie. In de zevenendertigste week zou ik worden ingeleid, maar zover kwam het niet: mijn vliezen braken spontaan, ik bleek ook al een paar centimeter ontsluiting te hebben en toen ging het eigenlijk als vanzelf. ’s Morgens vroeg gingen we naar het ziekenhuis en om 20:21 uur werd Willem geboren. Zo zwaar als de zwangerschap was, zo soepel ging de bevalling. Frans was erbij, evenals mijn zusjes, mijn moeder, mijn oma en schoonmoeder. Alleen tijdens de persweeën moest iedereen weg en mocht alleen Frans erbij zijn. Willem was 3125 gram en 52 cm en deed het super, maar mijn bloeddruk was te hoog en ik moest blijven. Willem bleef natuurlijk wel een nachtje bij mij in het ziekenhuis.
Bij Danie waren die rollen omgedraaid, mijn zwangerschap was veel relaxter, ik was misselijk in het begin, maar na twaalf weken voelde ik me hartstikke goed. Met dertig weken kreeg ik wel erg last van bekkeninstabiliteit en de laatste weken was mijn bloeddruk te hoog waardoor ik moest worden ingeleid. Dit keer moesten ’s ochtends mijn vliezen worden gebroken. De weeën en bevalling waren een stuk heftiger, Danie werd ’s middags om 14:00 uur geboren. Deze keer waren Frans, mijn moeder en zus Deborah erbij. Danie deed het prima en was 3025 gram en 49 cm; door mijn hoge bloeddruk was ik er al vanuit gegaan dat ik weer een nachtje moest blijven.

Ik kreeg bij beide zwangerschappen al heel vroeg in de zwangerschap een echo. Zo’n zwangerschapstest is leuk maar zo’n echo bevestigt dat er iets in je buik aan het groeien is, dat is het mooiste wat er bestaat. Frans is bijna iedere echo mee geweest en was zo trots.
Ik wilde mijn kinderen vanaf het begin het beste meegeven, het leven van je kinderen begint al in je buik. Niet roken, geen alcohol en ik heb tijdens beide zwangerschappen veel fruit en groente gegeten. Meer dan normaal gesproken. Ook nam ik extra vitamine en dronk ik ontzettend veel water. Ik had geen trek in bijzondere dingen, er gingen wel bakken ijs doorheen, maar daar ben ik normaal gesproken ook gek op, mijn ene zus heeft een ijssalon. Waar ik wel echt van kon genieten was water, o, goddelijk vond ik dat, dronk er liters van per dag. Verder ging ik in de zwangerschap van Danie vanaf week dertig iedere week naar zwangerschapsmassage.

Zowel bij Willem als bij Danie moest ik huilen, zodra zij na de geboorte op mijn borst gelegd werden. Ik was zo blij dat ik de baby’s eindelijk in mijn armen kon houden en hen kusjes kon geven. Het geeft zo’n intens gevoel van geluk, zoveel liefde wat er vrijkomt, je bent zo trots want dit is wat je zelf hebt gemaakt. Het is van jou, echt van jou.
Frans heeft Willem en Danie echt geboren zien worden en de navelstreng doorgeknipt, hij vond dat heel spiritueel om mee te mogen maken.

In de kraamweek bij Willem was het een beetje chaotisch. Drie verschillende kraamverzorgsters waarmee ik totaal geen klik had. Een van hen vond het zo interessant dat ze bij ‘Lange Frans’ was, dat ze soms vergat waarvoor ze er eigenlijk kwam. Bij Danie is een heel goede vriendin van ons, en tevens kraamverzorgster, komen kramen, het was echt een topweek! Dat ging als vanzelf, voor haar was Frans ook gewoon Frans, dat was prettig.
De slaaploze nachten horen erbij, ik was zo blij met de baby dat ik het helemaal niet erg vond om ’s nachts wakker te zijn.
Wat beide kinderen betreft had ik niets te klagen, Willem sliep vanaf zes weken de nacht door. Hij was een vrolijke baby en huilde amper. Danie slaapt vanaf twaalf weken de nacht door en is een extreem vrolijke baby, zij huilt echt bijna nooit.

Ik had nooit verwacht dat ik voor mijn dertigste twee kinderen zou hebben en getrouwd zou zijn, maar ik zou het niet anders meer willen. Het moederschap is nog leuker dan ik had verwacht. Natuurlijk is het soms zwaar maar dat is het waard, kinderen houden je een spiegel voor. Je wordt gedwongen om na te denken over bepaalde dingen maar ook om opnieuw alles te ervaren en te ontdekken. Ik leer van mijn kinderen, zij zijn een verrijking in mijn leven.

Het moederschap combineren met werk is een kwestie van organiseren en ik heb een stel superoma’s klaar staan, heb nog nooit gebruik hoeven maken van een oppas.
Op het moment ben ik wel fulltime moeder, ik heb geen baan. Ik heb tot 2007 topsport gedaan en van 2008 tot 2010 voor de Lange Frans bv gewerkt als personal assistent en manager. Ik help nu af en toe nog wel mee met projecten, zoals bijvoorbeeld een theatertour of een clubtour produceren of een album release party organiseren maar ik ben niet meer fulltime bezig met de artiest Lange Frans. Zelf doe ik zo nu en dan fotoshoots, tv-programma’s of schrijf ik een blog voor verschillende websites. Ik ga een online lifestyle platform lanceren: Be Fabulous, No nonsense, maar ik heb daar geen haast mee. Wat in het vat zit verzuurt niet.

Qua opvoeden van de kinderen ben ik niet streng en niet los, ik ben consequent. Nee is Nee. Een kind heeft duidelijkheid nodig, dat moet weten waar hij aan toe is. Willem komt op een leeftijd dat er vaak de waarom-vraag voorbij komt. Ik wil mijn kinderen niet voor de gek houden en probeer dan ook zo goed mogelijk uit te leggen waarom hij bijvoorbeeld ’s avonds moet slapen of waarom hij eerst goed moet kijken voordat hij een straat oversteekt.
Ik doe wat goed voelt. Ik heb veel meegemaakt en daardoor veel levenswijsheid. Ik denk dat iedere moeder haar best doet. Ik heb duidelijke regels in wat ik belangrijk vind en wat niet, gelukkig begrijpt Frans dat ook.

Ik wil mijn kinderen normen en waarden bij brengen en dat ze respect moeten hebben. Mijn overgrootmoeder zei altijd: ‘Wat gij niet wilt dat u geschiedt doe dat ook een ander niet.’ Ik hoop dat ze doen waar ze gelukkig van worden, waar hun hart en talent ligt. Als Willem op ballet wilt en Danie op voetbal, prima. Als de één wil studeren en de ander wil de bouw in, ook prima, dus als Willem en Danie dromen hebben, wil ik daar niet bij in de weg staan, ik zal ze alleen willen behoeden voor fouten. Waarom niet leren van de fouten van een ander? We maken er genoeg in ons leven, maar maken ook veel leuke en goede dingen mee. Dat wil ik ze meegeven.
Belangrijkste vind ik ook dat kinderen weten waar ze aan toe zijn; spelenderwijs leren hoe het leven in elkaar zit, maar ook om te genieten van iedere dag. We leven maar één keer.
Mijn manier van opvoeden zal in grote lijnen op dat van mijn eigen moeder lijken: rust, reinheid en regelmaat. Ik denk wel dat ik consequenter ben dan mijn moeder. Wat ik heb meegekregen en ook aan mijn kinderen wil meegeven is dat familie heel belangrijk is. Ik ben heel close met mijn zussen, moeder en oma.

Als gezin proberen we één keer in de week wel echt samen te zijn en iets leuks te doen. Een dag luieren in bed, gezellig films kijken, zwemmen of een boswandeling maken of naar een speeltuin.
Frans is een leuke vader. Met Willem is hij speels en met Danie is hij heel lief en voorzichtig.

In mijn leven zou ik eigenlijk niets over willen doen. Alles wat ik in mijn leven heb meegemaakt heeft mij gemaakt tot wie ik nu ben en daar ben ik trots op.
Beide geboortes van mijn kinderen zijn mij goud waard. Er is niets wat daar aan kan tippen! Dat zijn de twee hoogtepunten in mijn leven als moeder’.

© Foto gemaakt door John Kramer in opdracht van Cosmopolitan NL