Je bent hier
Home > Columns > Het leven

Het leven

Hoe ga je om met zo’n beladen onderwerp? En hoe ga je om met zo’n beladen onderwerp en een peuter van drie?

Onlangs hebben wij onze oudste kat Teigetje moeten laten inslapen.
Hij heeft weliswaar de respectabele leeftijd van 16 jaar bereikt, maar dat ging niet zonder slag of stoot.
Om de maand weer terug naar de dierenarts omdat hij weer nieuwe medicatie nodig had of omdat hij ineens zo’n rare kop kreeg. Na twee jaar modderen moesten we de knoop doorhakken en hebben we besloten om Teigetje verder leed te besparen en hebben we hem in laten slapen. De dag erna besloten we dat we hem wilde laten cremeren dus ook dat geschiede zo.

Tegen Noah hebben we gezegd dat Teigetje heel erg oud was en dat we samen met de dierendokter hadden besloten dat het goed was. Hij was heel lang bij ons gebleven en nu was zijn lichaam op. Wij hebben hem bij de dokter gelaten en Teigetje werd een sterretje aan de hemel. Hij was erg verdrietig natuurlijk en wilde niet dat Teigetje naar de dokter ging. Want zo zei hij zelf: “Dan komt hij niet meer terug”. Ik vertelde hem dat Teigetje altijd bij ons zou blijven omdat we nog foto’s van hem hadden en omdat we aan hem konden denken. En natuurlijk als het ’s nachts donker was kon je naar de sterren zwaaien. Elke avond voor het naar bed gaan ziet hij een ster en zwaait hij heel erg lief en zegt daarbij: “Daaaaahaaag Teiget ik mis jou!”
Onlangs kregen we de urn terug met daarin de resten van Teigetje, en hoe ga je dat uitleggen aan zo’n peuter? ‘Tja….. ehhmmm hierin zit Teigetje’, dat is natuurlijk niet echt een goede optie. Dan zit hij binnen de kortste keren met de urn op schoot proberen om dat ding open te krijgen. Ik heb hem maar verteld dat dit potje is gegeven door de dokter zodat we nog aan Teigetje konden denken. Dus hij zei bijdehand: “Ja, maar dat doen we toch al tegen de sterren?” Ja… daar heeft hij weer gelijk in. Ik meld hem dat we overdag niet naar de sterren kunnen kijken en dat we dus dan met het potje kunnen praten. Hij accepteert het en staat regelmatig tegen de urn te praten en te vertellen wat hij allemaal heeft gedaan.

Nu is mijn schoonvader vorig jaar opgenomen in het ziekenhuis met een ernstige hersenbeschadiging. Na diverse behandelingen heeft de dokter medegedeeld dat hij is uitbehandeld. En moeten we nu afwachten wat de tijd ons gaat brengen.
Hij is overgeplaatst vanuit het ziekenhuis naar de hospice bij ons in de buurt.
Nu komt het moment steeds dichterbij dat we ook afscheid moeten gaan nemen van opa…… en hoe moeilijk vind ik dat. Hoe ga je je kind uitleggen dat opa dood is, en hoe ga je dan om met de vraag: Maar ga jij dan ook een keer dood?
Voor Noah is het nu niet anders dat opa heel erg ziek is.
Dat het echt niet goed gaat met opa en dat hij dood gaat, dat hebben we nog in het midden gelaten. Daar hoeft hij nu nog niet mee om te gaan.
Zelf verwachten we in april onze tweede zoon (en derde kleinzoon van opa) en dat is iets wat het op dit moment erg dubbel maakt. Leven en dood staan heel dicht naast elkaar. Maar op de een of andere manier praat je makkelijker met je kinderen over nieuw leven dan over dood gaan.
En eigenlijk zou het laatste de normaalste zaak van de wereld moeten zijn.

2 thoughts on “Het leven

  1. Het blijft moeilijk een kind te moeten uitleggen wat dood inhoud. En hoe moeten zij met de daarbij behorende gevoelens mee om gaan? Voor volwassenen is het al moeilijk genoeg laat staan voor zo een klein mensje die niet weet wat hem/haar overkomt.

    Ik ben van mening dat jullie het goed aangepakt hebben.
    Als het zeker is dat opa het niet gaat reden is het wellicht een goed idee Noah daarop voor te bereiden. Het is dan niet zo dat hij op de een op de andere dag te horen krijgt dat opa er niet meer is. Misschien in de trend van opa zal binnenkort voor teigetje gaan zorgen daarom moeten we binnenkort ook afscheid van opa gaan nemen.

    Heel veel stekte en ondanks het dubbele gevoelens ook van harte gefeliciteerd met jullie aankomende zoontje 🙂

  2. Mooi verwoordt dit moeilijke moment, waar je als (groot)ouder even geen raad voor hebt.
    Leven en dood horen bij elkaar en op de een of andere manier accepteren kinderen dat als vanzelfsprekend.
    Maar uitleggen, er over praten is en blijft moeilijk. Geef antwoord op zijn vragen en zeg niet meer dan dat hij vraagt.
    Verberg je emoties niet teveel. Noah zal ze ook hebben en daardoor weten dat dit normaal is.

    We wensen jullie sterkte de komende tijd.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Top