Vorig jaar Januari kwam ik erachter dat ik zwanger was… natuurlijk dolblij dat wij ermee waren…. we waren 6 maanden actief bezig geweest om zwanger te worden, dat is op zich niet heel erg lang maar als je bezig bent om zwanger te worden lijkt het wel lang natuurlijk, maar goed…. 13 November 2010 waren we uitgereend. Bij 9 weken eerste echo gehad van onze lieve zoontje. Wat is dat prachtig om zo’n klein hartje te zien kloppen zeg!!
Doordat ik aan de medicatie zat werd het al gelijk een klinishe bevalling. 1 keer in de 3 weken kregen we een echo om alles in de gaten te kunnen houden en alles was ook elke keer goed. Met volle trots kwamen we elke keer thuis van het ziekenhuis met een mooie nieuwe foto van onze kleine bink!! Alles ging perfect…

Op 10 Juli 2010 gaf mijn vriend zijn verjaardags feest.. helemaal gezellig en alles natuurlijk…. iedereen was er maar op een gegeven moment werd ik moe en had er echt geen zin meer in.. ik was toen 29 weken en 5 dagen zwanger dus het was natuurlijk ook geen probleem voor iedereen om gewoon naar huis te gaan. De zondag erna was ik nog steeds niet geheel lekker maar verder niet bij stilgestaan, maandag brak aan en ik werd wakker met een heftige migraine aanval (die had ik heel mn zwangerschap nog niet gehad) ik besloot op bed te blijven liggen. Na een paar uurtjes verder geslapen te hebben werd ik weer wakker en zag ik alles wazig en had last van een bloeding uiteraard schrik je hier heel erg van. ik belde een vriendin van me die toevallig ook in dezelfde straat woont als wij. Ik vroeg haar alleen even of ze mijn hondjes een wandeling kon geven en verder niks meer gezegd eigenlijk…… ze kwam naar boven toe en keek me aan en kwam bij me zitten want ze vertrouwde het gelijk al niet…. even gepraat met elkaar en toen heb ik haar verteld hoe en wat er aan de hand was en ik was ook wel erg bang natuurlijk. Ze pakte mijn telefoon en ging mijn huisarts bellen. Terwijl ze dit aan het doen was zat ik op het toilet over mijn nek te gaan want alles kwam ineens achter elkaar toen.

Ik stapte terug in mijn bed en de huisarts was ook al onderweg. We zaten te wachten en ik moest weer over mijn nek. Toen ik opstond om te gaan braken mijn vliezen!! Grote paniek in huis gelijk, want ik was nog maar 30 weken zwanger. 3 minuten daarna stond de huisarts ook al aan de deur liep binnen rook de vruchtwater pakte zijn telefoon en belde gelijk een ambulance, Nu begonn ik echt bang te worden!! Aangekomen in het ziekenhuis was mijn vriend er ook al… ze gingen onderzoeken doen keken of alle vruchtwater eruit was of niet dit was niet zo en zat nog wat. Ik werd gelijk aan de weeenremmers gezet en mocht niks anders dan plat op bed liggen!! Dit was om 14.00 smiddags. Ik had geen weeen. Mijn schoonfamilie kwam op bezoek bij me en een vriendin van me. Dus wel even wat afleiding gehad in het ziekenhuis. Mijn vriend had ook geregeld om een bed naast me te nemen want hij wilde niet naar huis toe gaan. was ook maar goed ook want hij lag net te slapen en ik begon hele heftige weeen te krijgen. Ik de zuster geroepen en die heeft met spoed het Sophia kinderziekenhuis gebeld (ik lag op Dordrecht en daar kunnen ze geen bevallingen aan onder de 32 weken)

Sophia kinderziekenhuis zat vol dus we moesten uitwijken naar Veldhoven, dus helemaal niet naast de deur allemaal!! ik ging om4 uur snachts met de ambulance mee naar Veldhoven ziekenhuis met weeen achterin dit was totaal geen pretje 04.40 arriveerden we in Veldhoven en stond het hele team al gereed om ons op te vangen. Weer weeenremmers gehad iets te eten en te drinken en aan de hartmonitor gezet. Alles zag er goed uit. Er werd geprobeerd om de bevalling tegen te houden van alle ziekenhuizen uit. Na 2 uurtjes op de verloskamer gelegen te hebben kreeg ik een prive kamer op de afdeling. Hier heb ik nog even een uurtje kunnen slapen. Mijn vriend is even naar de stad te gaan om even bij te komen frisse lucht te nemen enz… vond het natuurlijk totaal niet erg want ja hij zat daar ook maar te zitten. Hij kwam terug en promt mijn weeen beginnen erg heftig te worden. Zuster kwam kijken en ik mocht weer terug naar de verloskamer toe om 14.15 kwamen we daar binnen om 14.45 werd onze kleine binky geboren! 2350 gram 44 cm lang en 9 weken te vroeg!! ik heb hem 3 seconden op mijn buik gehad en toen ging hij gelijk naar de kamer naast me. zuurstof draadjes alles erop en eraan…. mijn kind lag daar in een couveuse en ik was niet op de afdeling bij hem!! PIJN VERDRIET EN WOEDE alles zat erin.

De eerste 3 dagen heeft Shawn in het ziekenhuis in Veldhove gelegen, daarna werd hij overgeplaatst naar Dordrecht. dit was voor ons een stuk dichterbij en makkelijker allemaal natuurlijk.
4 weken lang elke dag 2 keer op en neer naar het ziekenhuis om bij onze zoon te zijn. Slopend, geen kraamtijd kunnen hebben, doorgaan niks laten zien niks laten voelen, totaal geen tijd hebben voor een normale leven toen.

Na 4 weken mocht Shawn mee naar huis……. onze dag was aangebroken…. hij was van de sonde af hij deed alles zelfstandig! 1 dag een kraamzuster in huis gehad, maar vond ik zelf eigenlijk onnidig.

Vanaf het moment dat Shawn geboren is tot nu toe hebben we meer ziekenhuizen gezien dan wat anders. Hij moet tot hij 4.5 is terug blijven komen voor controles elke 3 maanden bij Zwijndrecht en 1 keer per jaar in het Sophia.

Shawn is nu 15 maandjes… brabbeld kontschuift en is echt een levensgenieter….. hij mankeert totaal niks en heeft alles ingehaald! Wij zijn ontzettend trots op onze knul!

Sinds Maart dit jaar ben ik weer aan het werk gegaan (niet omdat ik het wilde maar omdat het moet) wij hebben zoveel uitgaven gehad dat we financieel ook echt hard geld nodig hebben wat binnen moet komen wij zijn nu dus 2 verdieners en hebben het nog steeds een beetje moeilijk. Shawn krijgt hier niks van mee omdat hij het gelukkig niet snapt en hij heeft ten alle tijden alles wat hij nodig heeft. Hij staat op nummer 1 daarna de rest pas….. Voor mij is het allemaal heel zwaar. In het begin moest ik al 4 weken van zijn leven missen… nu ben ik verplicht om te werken omdat we anders onder gaan qua financien. Ik mis vind ik zelf een hoop van zijn leventje. Overdag als ik werk gaat hij naar zijn oma toe. ik breng hem ga werken en haal hem op. daarna hebben we even de tijd met elkaar maar dat lijkt sneller voorbij te zijn dan mij lief is.

Mijn vriend heeft ook besloten op een zaterdag erbij te gaan werken na een volle week van 40 uur al gewerkt te hebben dus we doen er samen alles aan…. maar het slijt echt allemaal…..

Ik hou mijn hoofd boven water ondanks alles wat we meegemaakt hebben en wat er allemaal nog te wachten staat.

Zo dat was mijn verhaal in zoverre

Ben je ontroerd door dit verhaal? Geef je stem door een reactie achter te laten.